تاثیر برنامه فرزندپروری مثبت بر کارکرد خانواده دارای فرزند کم توان ذهنی

مقدمه و اهداف نحوه ارتباط والدین با کودکان قوی­ترین عامل موثر بر الگوهای تعاملی خانواده محسوب می‌شود. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر برنامه فرزندپروری مثبت بر کارکرد خانواده والدین دارای کودکان کم­توان ذهنی بود. مواد و روش ­ها در مطالعه شبه‌تجربی حاضر، تعداد 30 زوج از والدین دانش­آموزان کم­توان ذهنی از مدارس استثنایی (پسرانه امید نجات، مختلط بشارت و دخترانه مهرورزان) شهر سمنان با بهره‌گیری از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری کنترل و آموزش برنامه فرزندپروری مثبت قرار گرفتند. گروه آزمایشی در 8 جلسه آموزشی برنامه فرزندپروری مثبت (هر هفته یک جلسه و هر جلسه یک ساعت و نیم) شرکت کردند، در حالی که به گروه کنترل هیچ آموزشی ارائه نشد. همه آزمودنی­ها قبل از آغاز آموزش و پس از آن، پرسش­نامه سنجش کارکرد خانواده (FAD) را پر کردند. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از تحلیل کواریانس تک­متغیره و چندمتغیره استفاده شد. یافته­ ها یافته­ ها نشان داد که آموزش فرزند پروری مثبت  بر کارکرد خانواده و مولفه­ های آن (حل مسئله، ارتباطات، نقش­ها، پاسخ­گویی عاطفی، دلبستگی عاطفی و کارکرد عمومی خانواده) موثر بود، اما در شاخص کنترل رفتار اثربخشی مداخله آموزشی وجود نداشت (P>0/05). نتیجه­ گیری نتایج نشان داد که آموزش برنامه فرزند پروری مثبت بر کارکرد خانواده دارای فرزند کم­ توان ذهنی موثر است.